ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ

ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ
Οι κρίσιμοι καιροί δεν επιτρέπουν να παραμένουμε θεατές και να εθελοτυφλούμε περιμένοντας σωτήρες από τα πάνω. Είναι επιτακτική ανάγκη να αντιμετωπίσουμε μόνοι μας και ριζοσπαστικά τα αίτια που παράγουν, διαιωνίζουν και διογκώνουν τα προβλήματα. Οφείλουμε πλέον όλες οι δημιουργικές δυνάμεις στο εσωτερικό του εργοστασίου και πάνω από όλους οι ίδιοι οι εργαζόμενοι να αγωνιστούμε συντεταγμένα σε μια προσπάθεια για μια βιώσιμη ΕΑΒ. Το blog αυτό φιλοδοξεί αφενός να αφυπνίσει και να κινητοποιήσει και αφετέρου να δώσει βήμα σε όσους πιστεύουν πως ότι συμβεί στο μέλλον δεν είναι προδιαγεγραμμένο, αλλά μπορούμε να το αλλάξουμε επιλέγοντας τη δράση αντί για την αδράνεια, τη φωνή αντί για τη σιωπή, τη διαφάνεια αντί για τη συγκάλυψη, τον συλλογικό έλεγχο των ίδιων των παραγωγών αντί για την εγκατάλειψη στα χέρια των λίγων ειδικών ή ασχέτων.

Σάββατο 10 Δεκεμβρίου 2011

Τι έγινε στην Αργεντινή την επόμενη ημέρα της χρεοκοπίας

Επειδή τελευταία γίνεται πολύ λόγος για τη χρεοκοπία της Αργεντινής και προτείνεται από ορισμένους μια στάση πληρωμών του χρέους, δημοσιεύουμε παρακάτω δύο άρθρα για την Αργεντινή και για τη στάση πληρωμών που κήρυξε το Εκουαδόρ, καθώς επίσης και μια άλλη ανάλυση για τα αίτια της χρεοκοπίας της χώρας αυτής που όμως περιέχει μια καταπληκτική πρόβλεψη για τη σημερινή χρεοκοπία της χώρας μας.

Διαβάστε το πρώτο άρθρο στον παρακάτω σύνδεσμο:


Διαβάστε το δεύτερο άρθρο παρακάτω.

ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ
Για να απαντήσουμε στην προπαγάνδα των δήθεν αριστερών ότι έφταιξε η παγκοσμιοποίηση για τη χρεοκοπία της Αργεντινής δεν έχουμε παρά να κάνουμε μια προβολή στο μέλλον μιας υποθετικής εξέλιξης της δικιάς μας χώρας.

Πέμπτη 20 Οκτωβρίου 2011

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΗΝ ΕΑΒ


Ήρθε ο Τσίπρας τελευταία και η Παπαρήγα παλιότερα στην ΕΑΒ και μας είπαν μεταξύ άλλων ότι πρέπει αυτή να μείνει κρατική, να μην ξεπουληθεί και άλλα τέτοια που ορισμένα από αυτά ακούγονταν ωραία στα αυτιά. Θα φανταζόνταν κανείς που δεν ήξερε τίποτα από πολιτική ότι αυτοί είναι οι πιο μεγάλοι πατριώτες που ανησυχούν πολύ για το εργοστάσιο που δουλεύουμε και επίσης για το μέλλον της χώρας. Αλλά αυτοί δεν έδειξαν καμιά τέτοια διάθεση, δηλαδή να εμποδίσουν την καταλήστευση του δημόσιου πλούτου όταν αυτός ξεπουλιόνταν ή ξεπουλιέται στους κρατικούς ανατολικούς ολιγάρχες του πλούτου.

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2011

ΠΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΡΕΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙ ΑΥΤΟ

Το πελώριο δημόσιο χρέος της χώρας μας, που την έχει φέρει μια ανάσα από την επίσημη ομολογία της χρεοκοπίας της, οφείλεται στο τεράστιο ελλειμματικό Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών (ΙΤΣ).
Το ΙΤΣ κάθε χρονιάς είναι το άθροισμα των συναλλαγών της χώρας με το εξωτερικό (εκτός των λεγόμενων λογαριασμών κεφαλαίου που περιλαμβάνουν τις αγορές και πωλήσεις περιουσιών) και είναι ίσο με το άθροισμα των ελλειμμάτων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα.

Το έλλειμμα του ΙΤΣ κάθε χρονιάς προτίθεται στο έλλειμμα της προηγούμενης χρονιάς. Ιδιαίτερα την τελευταία δεκαετία το έλλειμμα του ΙΤΣ κάθε χρονιάς ήταν πολύ μεγάλο γιατί η χώρα μας δανειζόταν πολλά λεφτά επειδή είχαμε μπει στο Ευρώ και τα επιτόκια  ήταν πολύ χαμηλά. Έτσι όλα μαζί τα ελλείμματα των χρονιάτικων ΙΤΣ, δηλαδή το εξωτερικό χρέος, δημόσιο και ιδιωτικό έφτασαν  στα 610 δις ευρώ.
Το ισοζύγιο των τρεχουσών συναλλαγών ΙΤΣ είναι το άθροισμα του εμπορικού ισοζυγίου (εμπόριο βιομηχανικών και αγροτικών προϊόντων), του ισοζυγίου των υπηρεσιών (τουρισμός, μεταφορές), του ισοζυγίου εισοδημάτων ( εισπράξεις και πληρωμές για τόκους, μερίσματα, κέρδη, συντάξεις) και του ισοζυγίου μεταβιβάσεων ( ευρωπαϊκά προγράμματα και εμβάσματα μεταναστών), απεικονίζει στο μεγαλύτερό του ποσοστό το συνολικό οικονομικό αποτέλεσμα όλων των παραγωγικών κλάδων. Ο παρακάτω πίνακας είναι κατασκευασμένοι από στοιχεία της μελέτης της Τράπεζας της Ελλάδας, με στρογγυλοποιημένα νούμερα χωρίς να χάνεται από την στρογγυλοποίηση η απεικόνιση της οικονομικής κατάστασης.


Το άθροισμα των ελλειμμάτων των Ισοζυγίων Τρεχουσών Συναλλαγών από το 1999 μέχρι το 2008 είναι 166 δις και αυτό οφείλεται πάνω απ όλα  καθοριστικά στο άθροισμα των πελώριων εμπορικών ελλειμμάτων κάθε χρονιάς που φτάνει στο ίδιο διάστημα στα 279 δις ευρώ!!! Στο παραγωγικό αυτό κενό των 279 δις συμβάλλει περισσότερο η βιομηχανία αφού η γεωργία είναι πολύ μικρότερη με ελλείμματα κάτω από τα 2 δις το χρόνο.
Το ποσοστό συμμετοχής της βιομηχανίας στο συνολικό παραγόμενο προϊόν της οικονομίας το 1981 είναι στο φυσιολογικό 20% του ΑΕΠ, δηλαδή στα ίδια επίπεδα περίπου με των άλλων υπό ανάπτυξη ευρωπαϊκών χωρών. Από το 1981 η βιομηχανία συντρίβεται με σύστημα και το προϊόν της μειώνεται και φτάνει περίπου στο 12 με 13% του ΑΕΠ όταν οι υπό ανάπτυξη χώρες της ΕΕ-27 εμφανίζουν ποσοστά που φτάνουν μέχρι και 30 % του ΑΕΠ! Η απόκλιση της Ελλάδας από τις άλλες χώρες της ΕΕ είναι πελώρια. Η αποβιομηχάνιση έχει σαν αποτέλεσμα την τεράστια αύξηση του εμπορικού ελλείμματος όπως φαίνεται στον παρακάτω πίνακα. Τα στοιχεία έχουν παρθεί από τον ΟΠΕ ( Οργανισμό Εξαγωγών). Παρατηρούμε ότι σε κάθε μια εξαγωγή κάνουμε σαν χώρα περίπου 3 εισαγωγές. Αυτή η αναλογία διαμορφώνει το τεράστιο εμπορικό έλλειμμα της χώρας, αυτή μετά διαμορφώνει το μεγάλο Ισοζύγιο Τρεχουσών Συναλλαγών, αυτή τελικά το εξωτερικό χρέος δημόσιο και ιδιωτικό.

Το 1980 η βιομηχανία εκτός από τις κατασκευές και τα ορυχεία είναι στο 19,4 % της παραγωγής και με την αποβιομηχάνιση φτάνει το 2000 στο 12.9 % !!! Η ελάχιστη συμβολή των ορυχείων-λατομείων μειώνεται και οι κατασκευές μειώνονται από το 9,6% στο 6,9%. Το γεωργικό ισοζύγιο ενώ ήταν ελαφρά πλεονασματικό πριν το 1981 εμφανίζει ελλείμματα μετά το 1981 με πολλαπλάσια μείωση του παραγόμενου προϊόντος σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Η σταδιακή συρρίκνωση της βιομηχανίας και της γεωργίας εμφανίζεται σαν αύξηση των υπηρεσιών που από το 1980 αυξάνονται αλματωδώς από το 55,3 % το 1980 έως το 72,3 % το 2000.
Ενώ οι όροι της χρεοκοπίας είχαν συσσωρευτεί από το 2004, οι πρωθυπουργοί Καραμανλής και Παπανδρέου, και πιο φανατικά από όλους το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ συνέχισαν το καταστροφικό τους έργο της υπονόμευσης της βιομηχανίας αφού οι χρηματαγορές δεν αμφισβητούσαν ακόμα τις εγγυήσεις της ΕΕ για κάθε χώρα. Το δημόσιο και το ιδιωτικό χρέος είχαν εκτοξευθεί στα ύψη με την μόνιμη και εκρηκτική αύξηση του ελλείμματος του ΙΤΣ. Αυτό το έλλειμμα είχε αυξηθεί πολύ γιατί το κράτος ξόδευε πολλά λεφτά  για τη χρηματοδότηση της κρατικής γραφειοκρατικής ακρίδας και των κρατικοολιγαρχών προμηθευτών, καθώς και με την ταυτόχρονη εξαγορά στην ουσία εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών με άεργες δημόσιες θέσεις. Δεκάδες χιλιάδες διόριζε στο δημόσιο κάθε έτος ο Καραμανλής. Εκατοντάδες χιλιάδες διορισμούς για ανύπαρκτες δουλειές στο δημόσιο απαιτούσαν το ΚΚΕ, ο ΣΥΝ και ο Παπανδρέου.
Εργοστάσια κλείνανε, επενδύσεις εκατοντάδων δις ευρώ ακυρώνονταν στο όνομα της μόλυνσης, της προστασίας των αρχαίων, του φυσικού κάλλους ή με παρατεταμένες απεργίες σε επιχειρήσεις που είχαν οικονομικά προβλήματα. Τα έκαναν αυτοί που σήμερα φωνάζουν ενάντια στα μνημόνια και το ξεζούμισμα του λαού, αυτοί είναι που φταίνε πιο πολύ για το χρέος και την ανεργία και είναι αυτοί που έκαναν προσφυγές στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) ενάντια σε κάθε επένδυση που δεν ήθελαν σε όλους του τομείς της παραγωγής και σε όλη την Ελλάδα. Και αυτό το ΣτΕ πάντα τους δικαίωνε. Αλλά κανένας από αυτούς δεν έκανε κίνημα ποτέ ενάντια στο Μπόμπολα, τον Κόκκαλη, το Μυτιληναίο ή το Γερμανό ή το Βγενόπουλο, δηλαδή τους ολιγάρχες που πλούτισαν με τις κρατικές προμήθειες και  τις πλάτες της πολιτικής εξουσίας.
Όσοι λοιπόν εμφανίζονται σήμερα σαν δήθεν δικαιωμένοι αριστεροί, στην πραγματικότητα είναι καταδικασμένοι στην συνείδηση του κόσμου για το ότι υπηρετήσαν τον πιο ακραίο και καταστροφικό λαϊκισμό. Λαϊκισμός σημαίνει να επικαλείται κανείς στα λόγια το λαϊκό και εργατικό συμφέρον, και στην πράξη να χτυπάει  το λαϊκό και εργατικό συμφέρον. Έτσι δεν δίστασαν αυτές οι πολιτικές δυνάμεις να ματαιώνουν επενδύσεις στο όνομα του καθαρού περιβάλλοντος, αδιαφορώντας για την χειρότερη μόλυνση, που είναι η μόλυνση της ανεργίας και της φτώχειας. Είναι άλλωστε γνωστό ότι το ζήτημα της μόλυνσης χρησιμοποιείται ακόμα και τώρα πάνω στην τραγωδία από γνωστά στελέχη αυτών των πολιτικών δυνάμεων  και στο χώρο των Οινοφύτων με κίνδυνο να κλείσουν οι βιομηχανίες τους και να μείνουν οι εργαζόμενοι άνεργοι. Οι οπλαρχηγοί του λαϊκισμού, συγκάλυψαν την χειρότερη δημοσιοϋπαλληλική και παρασιτική ακρίδα (πχ υπάλληλοι ΒΟΥΛΗΣ, ΟΛΠ, ΕΡΤ, κλπ ) στο όνομα της υπεράσπισης του μεροκάματου. Για αυτούς κανένα μεροκάματο δεν είναι αρκετά ψηλό, κανένας δημόσιος οργανισμός δεν είναι με υπεράριθμο προσωπικό και όλες οι απεργίες είναι δίκαιες ακόμα και όταν στρέφονται εναντίον άλλων κοινωνικών ομάδων ή καταστρέφουν την παραγωγή και κλείνουν μια παραπαίουσα επιχείρηση πχ Πιρέλλι, Γκουντγίαρ κλπ.
Ένα ψέμα που καλλιεργήθηκε συστηματικά από την ψευτοαριστερά για να ανοίξει διάπλατα την πόρτα της χρεοκοπίας ήταν ότι η Ελλάδα δεν έχει πρόβλημα παράγωγης πλούτου αλλά μόνο πρόβλημα διανομής του πλούτου. Δηλαδή αν ο λαός με επικεφαλής τον Αλαβάνο, τον Τσίπρα και την Παπαρήγα έκανε ντου και έπαιρνε τα υπερκέρδη των βιομηχάνων τότε θα ζούσε πλούσια και ευτυχισμένα. Όμως τα παραπάνω στοιχεία, που όλοι αυτοί αρνούνται να δουν γιατί αποκαλύπτουν τις ευθύνες τους, λένε άλλα.
Με μια τέτοια κατάντια της αριστεράς, και υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι να απορεί κάνεις που υιοθετήθηκε άκριτα το κίνημα της πλατείας Συντάγματος όπου ψευτοαριστεροί, φασίστες και ακροδεξιοί, η TV περσόνα Λουκά μαζί με τον Θεοδωράκη και το Γλέζο, βρήκαν τον απόλυτο εχθρό στο πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αυτοί  που βλέπουν σαν κύριο εχθρό τους την ΕΕ, δηλαδή τους δανειστές   και το μνημόνιο καλύπτουν συνειδητά ή ασυνείδητα τους αληθινά μεγάλους εσωτερικούς εχθρούς της χώρας, αυτούς δηλαδή που προκάλεσαν την χρεοκοπία και έτσι έφεραν τα μνημόνια των δανειστών. Οι αληθινοί εσωτερικοί εχθροί είναι οι ψευτοοικολογίζοντες σαμποταριστές της βιομηχανικής και τουριστικής ανάπτυξης, οι δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες διεφθαρμένοι ή τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι, τα εκατοντάδες χιλιάδες μεγάλα και μικρά ιδιωτικά λαμόγια φοροφυγάδες, κλέφτες κοινοτικών επιδοτήσεων κλπ που συνεργάζονται μαζί τους στην ύπαιθρο και στην πόλη, και πάνω απ όλους οι λίγοι αλλά τρομαχτικά άπληστοι κρατικοδίαιτοι ολιγάρχες. Αλλά ακόμα και στο μνημόνιο οι χειρότερες ευθύνες δεν είναι στους δανειστές που το επιβάλανε αλλά στην κυβέρνηση που επέβαλε με ζήλο εκείνα τα μέτρα του μνημονίου που σημαίνουν μείωση της κατανάλωσης του λαού  και σαμποτάρει σε συνεργασία με την αντιπολίτευση όλα τα μέτρα του μνημονίου που ξεμπλοκάρουν τις επενδύσεις που εμποδίζονταν κυρίως με περιβαλλοντικά  και γραφειοκρατικά προσχήματα.

Η βαθιά αλήθεια λοιπόν είναι ότι στο κέντρο της χρεοκοπίας βρίσκεται το σαμποτάρισμα της βιομηχανίας, επομένως και η καταστροφή της εργατικής τάξης. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΝ καθώς και κάθε εξωκοινοβουλευτικό παρακλάδι τους χτυπώντας τη βιομηχανία εκτός του ότι καταστρέφουν το βιομηχανικό κεφάλαιο καταστρέφουν μαζί του και την εργατική τάξη. Γι’ αυτό εκτός από προδότες της χώρας είναι πρώτα απ’ όλα προδότες της ίδιας της τάξης που ισχυρίζονται πως υπηρετούν.

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΕΑΒ

Είναι γνωστό στον καθένα που δουλεύει σήμερα στην ΕΑΒ ότι υπάρχουν πολύ μεγάλες δυνατότητες ανάπτυξής της. Μπορεί το εργοστάσιο που σήμερα εμφανίζεται ζημιογόνο να γίνει κερδοφόρο και μια όαση στη σημερινή έρημο της οικονομικής κρίσης.
Πρέπει η ΕΑΒ να γίνει ανταγωνιστική γιατί έτσι θα έρθουν πολλές δουλειές, όχι μόνο από την Ελλάδα αλλά και κυρίως από το εξωτερικό. Αυτό θα έκανε σίγουρο το μέλλον της και το μέλλον όλων μας . Τα μεγάλα πλεονεκτήματά μας όπως είναι η υψηλή παγκόσμια ποιοτική δουλειά που εμείς οι εργαζόμενοι μπορούμε να κάνουμε είναι ισχυρά όπλα. Η εξωστρέφεια είναι βασική προϋπόθεση όχι μόνο για νέες προσλήψεις αλλά και για υψηλότερους μισθούς.. Τότε, θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε και αυξήσεις. Αν οι δουλειές είναι πολλές και η ΕΑΒ φέρνει συνάλλαγμα βοηθώντας τη χώρα στις δύσκολες ώρες της κανείς δεν μπορεί να σε κατηγορήσει ότι θέλεις αυξήσεις.
Όμως είναι γνωστό ότι, εξ αιτίας μιας αντιδραστικής πολιτικής της Διοίκησης,
(εργολάβοι, συνταξιούχοι κα) αλλά και της μη ανάληψης της ευθύνης της για την μετακίνηση του προσωπικού που θα βοηθούσε στην ευελιξία της εταιρίας, σε συνδυασμό με την δράση των εργατοπατέρων του ΔΣ που έστησαν ένα πελατειακό σύστημα παραγωγικής αποδιοργάνωσης, (μετακινήσεις σε γραφεία και άλλα ρουσφέτια) έχουν επιφέρει πλήγμα στην παραγωγικότητα. Πρέπει με συναδελφική υπομονή και αλληλεγγύη να εξηγήσουμε στους συναδέλφους αυτούς την ανάγκη  για αύξηση της παράγωγης και τον ισοσκελισμό εσόδων-εξόδων το ταχύτερο δυνατόν ώστε να συμβάλουμε όλοι μαζί όχι μόνο στη διατήρηση της δουλειάς μας, αλλά και στην παραπέρα αύξησή της. Γιατί έτσι εξασφαλίζουμε το μέλλον το δικό μας και το μέλλον των παιδιών μας.

Αυτό μπορεί να γίνει καταρχήν με τη δημοσίευση του οργανογράμματος και όλης της ανθρωποδύναμης της εταιρείας στην οποία θα φαίνεται η ακριβής θέση και δουλειά κάθε εργαζόμενου.

Η διαφάνεια στη λειτουργία του εργοστασίου είναι υποχρέωση της διοίκησής του σύμφωνα με το νόμο 3861/2010 και την ερμηνευτική εγκύκλιο με ΑΠ: 20868 του Υπουργείου Εσωτερικών της 29 Σεπτέμβρη 2010. Αλλά ταυτόχρονα είναι και δικαίωμα  στην συμμετοχή στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική  ζωή, ένα δικαίωμα που το σωματείο ούτε μπορεί να παραγνωρίζει ούτε να στερεί από κανέναν εργαζόμενο. Η εφαρμογή αυτού του νόμου του κράτους θα δώσει τη δυνατότητα στους εργαζομένους να διαπιστώσουν την κατάσταση της εταιρίας και να διατυπώσουν προτάσεις για την καλύτερη λειτουργία της. Οι ίδιοι ξέρουν καλύτερα από τον καθένα πως λειτουργεί κάθε τμήμα της! Την διαφάνεια και την λογοδοσία, την ανάληψη της ευθύνης στην επίτευξη της χρηστής διοίκησης μόνο μια διεφθαρμένη διοίκηση έχει κάθε λόγο να την αρνείται

Όμως για να πραγματοποιηθούν τα παραπάνω χρειάζεται συλλογικός έλεγχος. Χρειάζεται να ξέρουμε όλοι μας την κατάσταση της εταιρείας. Χρειάζεται να ασχολούμαστε όλοι με αυτά τα θέματα και να μην τα αφήνουμε σε λίγους υποτίθεται ειδικούς. Έτσι δεν θα μπορεί κανείς να μας παραπλανά ή να διαστρέφει την αλήθεια.

Οι άμεσες προσλήψεις που πολλοί τις ζητάνε εδώ και τώρα θα ήταν ένα αξιόπιστο αίτημα εφόσον υπάρξουν δύο βασικές προϋποθέσεις. Η πρώτη είναι να ικανοποιηθεί το αίτημα για τη διαφανή λειτουργία της εταιρείας σε συνδυασμό με την εξάλειψη της γραφειοκρατίας προκειμένου να απελευθερωθεί εργατικό δυναμικό προς την παραγωγή και η δεύτερη είναι η ΕΑΒ να προβαίνει σε προσλήψεις νέου προσωπικού μόνο εφόσον έχει εξασφαλισμένη εργασία γιαυτούς και το υπάρχον προσωπικό. Προσλήψεις χωρίς αυτούς τους όρους δεν είναι δυνατόν είτε να γίνουν είτε να έχουν θετικά αποτελέσματα για το μέλλον της δουλειάς μας.
Εφόσον λοιπόν οι δουλειές της ΕΑΒ είναι αρκετές και εφόσον με το υπάρχον προσωπικό αποδεδειγμένα δεν μπορούν να βγουν τότε θα βάλουμε το ζήτημα νέων προσλήψεων.

Τα αιτήματα αυτά για να πραγματοποιηθούν πρέπει να συνοδεύονται από αντίστοιχα μέσα πάλης.
Είναι προφανές ότι τίποτα δεν χαρίζεται και τίποτα δεν κατακτείται χωρίς αγώνα!
Αλλά πρέπει με τις κινητοποιήσεις μας να προσέξουμε να μην χτυπήσουμε την παραγωγή του εργοστασίου και να μην ταλαιπωρήσουμε τον κόσμο στο κέντρο της Αθήνας γιατί τότε δεν θα μας υποστηρίξει κανείς.
Πιστεύουμε ότι πρέπει για τα ζητήματα αυτά να ενημερώνουμε με επιχειρήματα όλους όσους μπορούν να δώσουν λύσεις ή να βοηθήσουν. Πρέπει να ενημερώσουμε τα κόμματα και τους βουλευτές. Την νομαρχιακή αυτοδιοίκηση του νομού μας.
Για τα αιτήματα που αποφασίζουμε κάθε φορά να διεκδικήσουμε πρέπει μαζί με το ΔΣ να πηγαίνουν και συνάδελφοι. Έτσι θα ξέρουμε τι συζητείται στις διάφορες επαφές και δεν θα μπορεί ο καθένας να μας κοροϊδεύει, άλλα να λένε εκεί και άλλα μετά σε εμάς.

Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

ΓΙΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΟ

Την προηγούμενη εβδομάδα γίναμε μάρτυρες ενός ακόμα χαρτοπόλεμου, όπως χαρακτηριστικά ονομάζουν οι εργαζόμενοι, έναν πόλεμο ανακοινώσεων από την μεριά των  παρατάξεων.
« Γαμιούνται  όλοι», «πια με τον συνδικαλισμό ασχολούνται μόνο οι Κατίνες ή όσοι έχουν ατομικό συμφέρον », «στα λόγια όλοι καλοί είναι», «στάχτη στα μάτια μας, να μας πουν τι έχουν κάνει τόσα χρόνια για όλα αυτά», «τώρα ανακάλυψαν την σαπίλα; Που ήταν όλοι αυτοί που μιλούν για αξιοκρατία όταν γίνονταν επόπτες κάποιοι που δεν ήξεραν να ανοίξουν ένα PC και οι Αμερικανοί τους είχαν πάρει την σφραγίδα;  ή κάποιοι άλλοι που μάζευαν τις ζελατίνες από τα πλανά;»
Αυτές ήταν με λίγα λόγια οι απαντήσεις των εργαζομένων.
Η κατάσταση διασώθηκε σε ένα βαθμό από την ενωτική, γενικά αποδεκτή ανακοίνωση του σωματείου της Παρασκευής 15. 4. που ικανοποίησε όλους τους εργαζόμενους. Επίσης κατέρριψε τον μύθο ότι το σωματείο δεν μπορεί να δρασει ενωτικά εξ αίτιας της ΠΑΣΚΕ αφού όλοι είδαν από κάτω φαρδιά πλατιά την υπογραφή του προέδρου. Αυτά τα χαρακτηρίστηκα ενθάρρυναν τον κόσμο που πιστεύει στην πλατιά ενότητα των εργαζομένων και την συγκρότηση σε συνδικάτα βάσης μακριά από την παλιό πουλημένο συνδικαλισμό. Αν το ΔΣ είχε μια στοιχειώδη τουλάχιστο επαφή με τον κόσμο – ειδικά της παράγωγης- θα είχε καταλάβει προ πολου ότι ξεπεράστηκε και από τον κόσμο αλλά και από την ιδία την εποχή.
Θα λεγε κάνεις που παρακολουθεί τα έργα και τις ημέρες του ΔΣ ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει για το σωματείο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Λες και η χρεοκοπία δεν έγινε ποτέ , λες και δεν επηρεάζει καθόλου την ΕΑΒ που είναι κρατική βιομηχανία. Ακόμα λιγότερα λένε για το πώς θα βγούμε όσο το δυνατόν πιο ανώδυνα από την κρίση.
Αν η απάντηση σε αυτό το ερώτημα ήταν μόνο οι προσλήψεις τότε γατί η ΕΑΒ είχε ελλείμματα και πριν από μερικά χρόνια όταν δεν είχε έλλειψη προσωπικού;
Μπορεί μια κρατική βιομηχανία να συνεχίσει να έχει ελλείμματα στις παρούσες συνθήκες;
Τι είναι αυτό που δημιουργεί τα ελλείμματα;
Μπορεί η χώρα αλλά και η εταιρεία να βγει από την κρίση με ευχές ή με τα γνωστά ξόρκια των εργατοπατέρων, τα οποία ως τα τώρα είναι τελείως αναποτελεσματικά αλλά που ωστόσο μερικές φορές ηχούν αρκετά ευχάριστα στα αυτιά των εργαζομένων;

Αργά η γρήγορα όλο και περισσότεροι θα βλέπουν την ανάγκη να ξεκινήσουν πάλι από το μηδέν. Από τον γνήσιο, από τον συνδικαλισμό που δεν θα υπηρετεί την καθε ιδιοτελή κομματική πελατεία , τον δικό τους σε τελική ανάλυση συνδικαλισμό. Που πάνω από όλα θα βάζει τα δικά τους ταξικά συμφέροντα στηριγμένος στις αρχές της διαφάνειας, της συλλογικότητας και της δημοκρατίας. Αυτός ο συνδικαλισμός θα οργανώνει στις τάξεις του αλλά και θα οργανώνεται από τους πιο τίμιους, ικανούς, φωτισμένους  και εργατικούς ανθρώπους, που θα διαθέτουν  πραγματικό δημοκρατικό ήθος και θα υπηρετούν την κοινωνία. Όχι σαν κάτι ψευτοεπαναστάτες που μιλούν για το δίκιο του τάχα του εργάτη αλλά ποτέ για τις παθογένειες που έχουν αναπτυχθεί για χρόνια στο εργοστάσιο και που σαν αποτέλεσμα έχουν να ζει η ΕΑΒ και κάποιοι συγκεριμμένοι εργαζόμενοι από την φορολογία της φτωχολογιάς. Δεν θα ξεχωρίζει τους ανθρώπους με βάση τι κόμμα ψηφίζουν, αλλά στη βάση κάποιων βασικών ταξικών αρχών που θα ενοποιούν όλους τους δημοκρατικούς εργάτες.
Ας μην ξεχνάμε ότι παρά την απογοήτευση για την ανακολουθία του πρωθυπουργού που μιλάει για τον «αντιεξουσιασμο στην εξουσία» και «το σπάσιμο των πελατειακών σχέσεων με όπλο την διαφάνεια», και παρά το γεγονός ότι αυτές οι ρητορείες θα αποτελέσουν ίσως το σύντομο ανέκδοτο του μέλλοντος – μαζί με το «λεφτά υπάρχουν» του ιδίου καθώς και με το «σεμνά και ταπεινά» του Καραμανλή- μια μεγάλη μερίδα του κόσμου τα πίστευε αυτά, και αυτό δεν αναιρεί τις καλές προθέσεις όλων αυτών των συναδέλφων. Είναι άλλωστε πολύ κοντόφθαλμο, ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες της κρίσης, να λες ότι παλεύω για να αποδείξω την ιδεολογική και κομματική μου  ανωτερότητα λες και αυτό που  ενδιαφέρει πάνω απ όλα να είναι η επικράτηση της μιας ή της άλλης κομματικής θεωρίας, και όχι η σωτήρια της δουλειάς μου, αποκλείοντας την συναίνεση με άλλους εργαζόμενους από άλλους πολιτικούς χώρους ή άλλους που δεν ανήκουν πουθενά κομματικά, που επίσης ενδιαφέρονται για την δουλειά τους. Αυτός ο συνδικαλισμός δεν θα σημαίνει βόλεμα, λούφα και παραλλαγή για τον εκπρόσωπο των εργαζομένων, όποιος και να είναι αυτός, αλλά παραπάνω ευθύνη απέναντι στους εργαζόμενους που εκπροσωπεί. Θα έχει σαν πρώτο διακηρυγμένο στόχο την παραγωγική εξυγίανση της εταιρίας εξηγώντας παράλληλα την ανάγκη για μια εταιρία στοιχειωδώς παραγωγική όπου δηλαδή εκτός από τα έξοδα της θα βγάζει και κάποιο ελάχιστο κέρδος που θα χρησιμεύει για την ανάπτυξή της και όχι σώνει και καλά για την κατανάλωση των ιδιοκτητών, των προμηθευτών της κλπ. Ικανοί και άξιοι, που πονούν την εταιρεία και νοιάζονται τους συναδέλφους τους, και αντίστροφα λουφαδόροι και κοπρίτες υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους που ξέρουμε σήμερα μέσα στην ΕΑΒ, και αυτό το γνωρίζουν οι εργαζόμενοι πολύ καλά.
Ο αγώνας μπορεί να αρχίσει από λίγους αρκεί αυτοί να έχουν στο μυαλό τους τι συμφέρει και τι θέλει η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων στην ΕΑΒ.
Για να ξεκινήσει αυτός ο αγώνας των εργαζομένων που θα έχει να παλέψει σε πολλά μέτωπα έχει σαν απαραίτητη προϋπόθεση την μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των εργαζομένων μεταξύ τους. Η προσπάθεια αυτή μπορεί να αρχίσει από λίγους ανθρώπους αλλά αυτοί πρέπει να έχουν σαν στόχο να ενώσουν σαυτόν τον αγώνα την μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων και όλων των ανθρώπων που πονάνε το εργοστάσιο μέσα αλλά κι έξω από αυτό. Σήμερα τα κόμματα και τις συνδικαλιστικές τους παρατάξεις δεν τους εμπιστεύονται πια οι εργαζόμενοι και ο λαός. Τώρα είναι η εποχή της ενότητας στη βάση, δηλαδή της ενότητας των τίμιων ανθρώπων που υπάρχουν μέσα σε κάθε παράταξη και έξω από αυτήν ενάντια στην διαφθορά, στο σάπισμα και πάνω από όλα ενάντια σε ένα πνεύμα των καιρών που λέει: «αποφασίζουμε εμείς για σας και σας σώνουμε ακόμα και αν εσείς δεν το θέλετε». Οι δύσκολες μέρες απαιτούν την πιο μεγάλη δημοκρατία και συζήτηση μέσα στο λαό, την δημοκρατική του οργάνωση και δράση και την πιο μεγάλη πάλη του ενάντια σε αυτούς που θέλουν να τον κρατάνε παράμερα. Οι χιλιάδες εργαζόμενοι του πολύ σημαντικού για την ανάπτυξη της χώρας μας εργοστασίου της ΕΑΒ μπορούν να παίξουν ένα μεγάλο ρόλο σε μια προσπάθεια διεξόδου τόσο για τη βιομηχανία όσο και για όλη τη χώρα αν οργανωθούν και παλέψουν . Οι σωτήρες «από τα πάνω» μας οδήγησαν σε αυτό το σημερινό χάλι με το χειρότερο τρόπο.
Τον πρώτο λόγο έχουν πια όσοι αγωνιούν για το μεροκάματο τους, όσοι έχουν μπροστά τους 20 ή 30 χρόνια εργασίας ακόμα μέχρι να βγουν στην σύνταξη. Αυτοί οι εργαζόμενοι θα ήταν έγκλημα  να αφήσουν το μέλλον τους και το μέλλον των παιδιών τους στους σχεδόν συνταξιούχους. Ούτε βέβαια και σε όσους θέλουν να τους κρατούν παραπέρα αποφασίζοντας αυτοί για τους ιδίους.

Κυριακή 17 Απριλίου 2011

Αναδημοσίευση από http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=80&aid=293458&cid=122

ΕΡΓΑ & ΗΜΕΡΕΣ ΕΑΒ – ΤΟ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΤΗΣ ΞΕΦΤΥΛΙΣΜΕΝΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 14 Απριλίου 2011, 21:22
Ξεπέρασε και τον εαυτό της η ΠΡΑΣΙΝΗ Διοίκηση της ΕΑΒ. Με το νέο οργανόγραμμα που ανακοίνωσε πριν από μερικές μέρες κατέστησε σαφές σε όλους τους εργαζομένους στην εταιρία για τον υπουλοκαι πονηρο της ρόλο, ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΟΛΕΜΑ ΗΜΕΤΕΡΩΝ, στους οποίους μοιράζει απλόχερα, θέσεις, βαθμούς και επιδόματα

Αυτή την φορά δεν θα μιλάμε με υπονοούμενα αλλά θα μιλάμε με ονόματα, έξω από τα δόντια.

Πάμε λοιπόν:

Διευθυντής Ελέγχου Εταιρικού Κόστους ο πασίγνωστος κομματικός απόφοιτος μέσης τεχνικής σχολής κ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ ΜΑΛΛΙΟΣ. Μετα την επιτυχημενη πορεια του ως αναπληρωτης στην Διευθυνση Διοικησης Εργων ( εκεί όπου όλα τα έργα πάνε κατά διαόλου) ηρθε να ελέγξει και το εταιρικό κόστος. Με τι προσόντα άραγε; Μήπως το νεαρό της ηλικίας του;

Βοηθός του ανωτέρω στελέχους και με βαθμό ΠΡΟΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΤΟΜΕΑ τοποθετήθηκε απο το πουθενά η κ. Σ. ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ απόφοιτος πασίγνωστης σχολής γραμματέων με αντικείμενο τον έλεγχο αποθεμάτων!!!!. Σπιρτόκουτα είναι τα αποθέματα; Σίγουρα η εξαίρετη προϋπηρεσία της κας ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ σε κομματικές αφισσοκολήσεις έπαιξε σημαντικό ρόλο. Ποια τα προσόντα της κ. Φιλιππάκο;

Τα παρατράγουδα συνεχίζονται στην Διεύθυνση Ανθρωπίνου Δυναμικού. Ο Μόνιμα κοιμισμένος και γνωστός σεμιναριάκιας ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΑΥΡΟΣ τοποθετήθηκε Διευθυντής Ανθρωπίνων Πόρων με την σχετική κομματική του προϋπηρεσία, ενώ άξια συμπαραστάτρια του τοποθετήθηκε η κ. ΕΛΕΝΗ ΣΑΛΤΑΓΙΑΝΝΗ ( γνωστό μπαρπαρόπαιδο) η οποία ενώ έλειπε με άδεια λοχείας 2 χρόνια, ξαφνικά με την επιστροφή της εμφάνισε μεταπτυχιακό Διοίκησης Ανθρώπινων Πόρων και από εκεί που χτύπαγε νούμερα στο λογιστήριο έγινε προϊσταμένη ΤΟΜΕΑ. Η πράσινη προϋπηρεσία έπαιξε ρόλο προφανώς.

Στην Διεύθυνση πληροφορικής, μετά την τεράστια “επιτυχία” !!!στην εφαρμογή του ολοκληρωμένου πληροφοριακού συστήματος SAP , ο γνωστός «Κινέζος» γλύφτης ( την πρώτη μέρα που ανέλαβε άλλαξε τα κινητά σε όλα τα μέλη του ΔΣ) δημόσιος υπάλληλος διαχειριστής email Αναπληρωτής Α ΒΥΤΙΝΑΡΟΣ ανταμείφθηκε για τις υποτακτικές του υπηρεσίες στον κ. ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟ (έχει γεμίσει την εταιρία με ακριβοπληρωμένους εργολάβους και φυσικά παχυλές μίζες για αυτόν και την παρέα του) με προαγωγή σε Διευθυντή. Αντί να τον στείλουν στον καιάδα για το χάλι που βρίσκεται σήμερα η εταιρία από μηχανογραφική υποδομή και για την ανικανότητα του να συντονίσει τα στελέχη της πληροφορικής τον έκαναν ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ για να συνεχίσει ανενόχλητος να κάνει τα παιχνίδια του.
Θα συνεχίσουμε σε επόμενη ανακοίνωση για τα υπόλοιπα ονόματα του κατάπτυστου πράσινου οργανογράμματος προσεχώς μιας και ερευνάμε το παρελθόν τους κομματικό και μη.

ΑΝΗΣΥΧΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΑΒΙΤΕΣ

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2011

Η πιο βασική πάλη στη ΕΑΒ είναι προς το παρόν μέσα στην ΕΑΒ

Η μέσα πάλη πρέπει όμως να συνδυαστεί και με την προς τα εξω

Η επίσκεψη Μπεγλίτη στην ΕΑΒ ανάδειξε με τον πιο έντονο τρόπο την πάλη που διεξάγεται στο εσωτερικό της ΕΑΒ. Εσωτερικές αντιθέσεις ανάμεσα σε κόμματα, σε παρατάξεις, μέσα στους ίδιους τους εργαζόμενους, όλα αυτά εμφανίστηκαν μπροστά στα μάτια όχι μόνο των παρευρισκόμενων στο χώρο των γεγονότων αλλά μπροστά σε όλη την χώρα από τα βραδινά δελτία ειδήσεων.
Τι γίνεται λοιπόν πέρα από τις γιούχες ενάντια σε έναν υφυπουργό;